Sıkıntıların geçmiş usta rahata ermişsin
İşin bitmiş gıyapta dostlarını rencide edermişsin
Peki be usta ispat etmez sen ....nesin
Allah biliyor yeter..! sen inkar edebilirsin

İnkarcılık yaparak Allah dostları aranmaz
İyilikler hiçbir vakit cehennemlerde yanmaz
İnsanlar aldanır da Allah (haşa) aldanmaz...!
Şu savurduğun yalanlara bebeler bile kanmaz

Yanlış anlamışım tanımamışım dünya gibi seni de
Kepip gideceksin debelenerek günün birinde
Dua yerine ağıtla homurtular çıkar ininde
Ya dini ya yalanı terk et yakışmayan dilinde

Allaha havalesin be usta seni cemilemmi sanmıştım
Sahte sohbetlermiş senin sözlerine kanmıştım
Riya imiş gösterdiğin yaşantını gerçek diye almışım
Mizanda gereklisin be usta ne olur oralarda kaybolma


Mehmet TUTAR

Ustam sana özel;
arkandan edeceğim dua tabiiki o güne kavuşursam

Ne kendi etti rahat, ne âleme verdi huzur
Yıkıldı gitti cihândan, dayansın ehl-i kubur


“Derken onlar kendilerine hatırlatılanı unuttuklarında, (önce) üzerlerine her şeyin kapılarını açtık. Sonra kendilerine verilenle sevinip şımardıkları sırada onları ansızın yakaladık da bir anda tüm ümitlerini kaybedip yıkıldılar. Böylece zulmeden o toplumun kökü kesildi. Hamd, âlemlerin Rabbi Allah’a mahsustur.” (En’am, 6/44-45)