sus sevgili,
dudaklarına değer cümleler kıskanırım!

sus sevgili,
öznesi olmadığım cümlelere gebe kalır dudakların,
kıskanırım!

sus sevgili,
zaten gözlerin anlatmıyor mu herşeyi?

göz bebeklerimle ahenkli bir biçimde dans ediyor gözlerin,
ve gözlerin, kalbinden geçen tüm sözleri fısıldıyor kulağıma usulca.
’bende seni seviyorum...’
oysa bitmek bilmeyen engeller var aramızda!
sen ve ben; ne dersin ’biz’ olmaya?

sus sevgili,
gözlerin konuşsun yalnızca,
dudakların yeteri kadar nefret dolu sözleri kusmadı mı hala?
’seni seviyorum’ dedim kulağına,
’bende seni seviyorum..’ demek çok mu zordu oysa?

sus sevgili,
albafe yetersiz kalıyor çünkü sevgimi anlatmaya.
bilmediğim dillerde seviyorum seni,
belkide hiç gitmediğim ülkelerde telaffuz ediliyor
nadide aşk sözcüklerim.
’seni seviyorum’ lar kulaklara fısıldanıyor usulca,
ve her karşılıksız kalışında,
yıkılıyor tüm hayaller bir anda!

dinle sevgili,
ritimsiz kalp atışlarım, aşkımı telaffuz ediyor.
kulaklarıma sesinden başka ses haram kılınıyor!
dinle sevgili,
karşılıksız olsada dinle,
’seni seviyorum...’
oysa aşk iki kelimeye sığacak kadar küçük mü?