geceden doğmuş siyahi bir gönülle
aniden karartın sevincimi
kup kuru bir dala dolanmışım meğer ben
sarılışımla kopup gittin yürekten
buz tutmuş saçak etekleri gibi sipsivriydin
salkım saçak battın kalbimin derinliğine
aysberg gibi donuk bir bedenle
oy anam dedirtmedin bile

mahşer gibi kaynarken etrafım kalabalıktan
neden ki ben hepten yalnızım
çarmıha çekili gibi
infazım oluştu vefasızlığın da
döküp de silkeledin eteklerinden
buğday tanesi gibi emeklerimi
tümden çektin isyan bayrağınla beynimden
gözyaşlarım yıkaya dururken ellerimi
beden lime lime dökülüp de gitti
medet dedirtmedin bile

o bir andı mutluluğu yakaladığımı sandığım
bulutlardan sana duvak çaldığım da
oysa benim o an damatlıklarım yoktu bile
ama yine çaresizce düştüm işte
iğne deliğinden çıkmış bir darboğaza
Bismillah diyemedim bile

sanki bir cendere gibi
ruhumu dizginlercesine sıkılıyor gem’im
oysa ufkumun hayalini dahi görmedim
benimde elbet vardı arzu ve istemlerim
az ve çok içimde beni tutan ne varsa
kayıp da gitti ellerimden
sıcaklığını bile hissedemedim

bomboş gözlerle deniz dalgası gibi süzülüyorum
sensizlik cehennemine
bu son şarkım olsun hayatımdan çalınan
artık nağmeler girmesin saf hislerime
biliyorum ki içimden hışımla oldu çıkışın
er geç varacak bensiz yokluklara
yüreğimden koptun kopmasına ama
bari bu son kopuşta
bulayıp durma zehrini garipliğime...




(22.04.2013) AZAP...