3
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1533
Okunma
Bu şiirin bugünün toplumsal gerçekleriyle uzaktan yakından ilgisi bulunmamaktadır. Bazı olaylar tanıdık gelebilir ama tüm benzerlikler tesadüfidir. Sadece öykü yazacak zamanım yoktu.
İlçenin dağa bakan tarafında otururlar,
Kendilerine Adamanlı derler.
Sayıca çoktur Adamanlılar,
Beşten az dölü olanlara erkek demezler.
Konuşmayız pek onlarla; onlar da bizimle.
Geçen yaz, hani mahsul kesattı,
Bu Adamanlılar ayağa kalktı.
Dediler ki bizmişiz kesatlığın sebebi,
Dediler ki yollarımız artık ayrı.
Ayırdık yolları, böldük ilçeyi.
Adını değiştirdiler bölgelerinin
Messistan dediler yol soranlara
Sorma dediler niyesini merak edenlere
Çok geçmeden, iki ay sonra
Aralarından biri öldü, adını bilmem.
Baktılar ki gömütlük bizim tarafta kalmış
Yakıverdiler adını bilmediğimi.
Buradan gelir onların ölü yakmaları,
Buradan gelir bu kesif kül kokusu.
Bir külün kokusunu getirir rüzgar,
Bir de Seyfi’ninkini; orada kalmıştı hani.
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
