Kaç adım atsamda uzaklaşamadım yalnızlığımdan ..

Aklımın yorgun kıyısında,gözlerinden yapılma bir hatıra,
Ve geceye tutsak düşlerimi,
Ellerinin değmediği avuçlarımda büyütüyorum ..

Kalbimde gidişinden kalma hüzün demetleri,
Ve ayak uçlarıma düşen yağmur taneleri..
Mevsimi gözyaşına doyuruyorum ..

Bir şair kadar efkarlıyım şimdilerde,
Bir şiir kadar kimsesiz ..
Bu şehir kadar sensizim,
Gidişin kadar bensiz ..

Bir kırlangıç konar omzuna,
Bir yıldız kayar gökyüzünden,
Kendi hikayesinde kaybolmuş bir adam !
Bertaraf edilmiş bu aşk !
Yalan ..

Yüreğine aşk kaçmış senin be kadın,
Sen’deliyorsun..
Kalbine kilit vurmuş nereye gidiyorsun ?

Sığdırmışsın koca bir yalanı göz bebeklerine,
İyi niyetlerimi üzerine çekmişsin sürme diye ..
Bir de kılıf uydurmuşsun gidişine,
"Sen daha iyilerine layıksın diye .."

Bilirim, bir aşkı öldürmenin,
En basit yoludur bu..
Ve her cinayet planında aynı iyileştirme çabaları..

Ki sen acemi katilim,
Gözlerinde gözlerimi,yüreğinde yüreğimi,
Bir deprem gibi,
Ölümlere biriktirdin..
Gittin ..

Ve şimdilerde,
Gidişine yas tutuyor gülüşlerim
Bahar mevsiminde üşüyor düşlerim ..
Kırılmışım..

Bir bozuk plak gibi sensizlik,
Hep aynı yerinden çalıyor hayatımdan..

Dön katilim,
Beni öldürmüşsün ama
İçimdeki SEN
Baksana hala sağ
..

- Abdullah CEMEK ( Muhammed Safi )