Bir yanlışlık sevdasındayım dostlar...
Neyin nereye konulacağını bilmeden yürümüşüm sabaha ve sen yoksun.....
Ben beni kaybetmişim gülüm seni ararım bilinmezlerde...
Şimdi öğrendim yalnızlık sevdanın adıymış biz bizi bilemedik...

Sevdanın arka bahçesine düştüm ;
Orada sen vardın ben yoktum yanında...
Ve yaremin ağırlığı vurdu beni yanlışlıklarda....
Sonra bir rüzgar atıverdi beni senin gönlüne ve sen orada yoktun…
Ben vardım orada gene kendi kendime kaldım mapusluk başladı....

Yorgunluğun rüzgarıymış ve en son durakmışım meğer bu dünyada....
Yaram kanar lokman hekim gelemez bu duraklara sensiz...
Yollar beni yalnızlığa kovalar be dostum ben sende kayboldum....
Duyan yok mu sağlığımı sattım aynı kapıdan yorgunluk girdi....

Sen sustun ben sustum suskunluk bile kurdu sabahın gelmesini....
Gelmedi kurtarıcının haberi ta uzaklardan...
Yar yarinin kıymetini bilir miydi acep..
Her şeyini kaybedenlere küsmüşüz ne garip...
Be ahmak SERKAN sen seni gayyalara saldın haberin yok Farkında mısın?...

Yaz dostum bunları da yazda kimse duymasın karanlıkları...
Tarih yazmadı bari sen yaz doğrulukları...

(BU DA SENİN BANA BU DA BENİM SANA HEDİYEM OLSUN)