Beni senden alıp götüren o otobüsten sana el sallarken
İçimden geçen inip sana sarılmaktı...
Öyle çok istedim bunu ama yapamadım...
Gitmesi gerektiğinde gidiyor insan...

Nasıl bir bakıştı o baktığın içimi eritti buz gibi havada
Mevsim kışa dönüktü ve biz daha yeni anlıyorduk birbirimizi
Düşünecek vaktimiz olmamıştı çarpışıp bakıştığımızda
Beni bulduğun yerde kelimelerim vardı,
Seni gördüğüm yer gönderdiğin selamın olduğu yerdi...

Rastlaşmıştık bir şekilde gözlerimiz kitlenmişti bize...
Uzun zamandır aradığımız şey sen/bende mi gizliydi?
Yoksa insan böyle olmasını istediği için mi
Bunu düşünüyor...?

Sende bıkmıştın kendinden bende
Beni mi arıyordun, benim seni aradığım yerde...
Ellerimi tutup hiç bırakmamak geçtimi aklından
Ne olursa olsun buna değer dedin mi?

Ben söylemeden söylemedin sevdiğini
İnsanın sevilmeye ihtiyacı olduğu kadar
Bunu duymayada var bilmiyor musun?
Ne zaman gözlerinin içine baksam
Başını öne eğiyorsun...
Korkuyor musun?
Neden...?
Benden mi?

Korkma...
İhmal etmiş olsanda zaman zaman beni
Şu kısacık ömürde öğrendiklerim az değildi...
Hoşgörüsüz yaşayamam ben,
Geldiğin gibi gideceğini biliyorum...
Her yaşanılandan kalan anılara sahip çıktım
Sanada çıkacağım...

Üzülme ne kadar sitem etsemde sana
Aslolan taşıdığım kalbten yansıyandır...
Olmayacak duaya amin demiş olsakta
En azından bunu bilmek bile bana göre erdemdir...

Hangi aşk ayrılıkla bitmemiş?
Hangi güzel şarkı bir veda şarkısı değildir?
Aşkın en güzel hali ayrılık haliymiş...
En çok o zaman büyürmüş insan...
Kaybettiğin ben olsamda üzülme
Kaybettiğim sen olsanda üzülmediğim gibi...

Kazandığım/ın yetecektir görmesini bil yeter...
Ellerini bir kez tutmuş olmak bile
Gözlerindeki samimiyeti görmüş olmak bile
Bazı şeylerin yalan olduğunu bilmek bile
Yaşadığım saniyelere değer...

Yoksun şimdi...
Olsun...

Sibel
Sardunyam