saat yönünün tersine işliyor benim aklım
kaybolan ben değilim, zamanın kendisi
olduğum yerde duruyorum
işte sana yazıyorum
anlamıyorsun ki...
hiç anlamamıştın zaten
diyorum ya terslik bende
daha öncede anlaşılamamıştım
artık zoruma gitmiyor...

ne dersen de...
sen beni sevmemişsin
sen,
benim seni sevme şeklimi sevmişsin
alıştığın ve arzuladığında bu...
ne kadar garip...
oysa senin adına üzülüyorum ben

aşka aşık bir kadınım
ben aşka yazdım
sen sana sandın
daha öncekiler gibi...
seninde aşka aşık olmanı isterdim
zira bu büyük bir kayıptı...
aşksız yaşayan insan
aşktan mahrum bırakılandı...

beni bıraktığın bu yerden
ne kadar uzaklaştın bilmiyorum
epey yol almış olmalısın...
hala anlamıyorsun beni değil mi?
inan bana artık beklemiyorum
ne gelmeni
ne anlamanı
ne beni almanı
büyüyor insan elinde olmadan
kabullenmek böyle bişey bütün zorlukları...

kalbimde açtığın son yaradan yıllar sonra
ben onu bir fanusun içine yerleştirmiştim
artık kötü niyetli eller uzanamayacaktı ona
ne yaptın ettin, sözlerin geldi yine buldu
benden yana bu kadar mı şikayetçiydin...
kurtulmaya çalıştığın ben miydim?
yoksa bu sevdanın üzerine yapışmasını mı istemedin?

üzgünüm sen aşkı bilmiyorsun, bilmeyeceksin de...
o geldi seni buldu, kapını çaldı sen elinde taşla kovaladın
bahçesindeki erikten isteyen küçük çocukları
kovalayan bir ihtiyar gibi...
çitlerini yükselt, duvarlarına dinamit yerleştir
istemediğin hiç kimse giremesin o bahçeye...

eğer bu sevdadan temizlenmek istiyorsan
bir yolunu biliyorum ben,
al eline kırk sabun, git bir hamama kendini kırkla
üzerinde eser kalmayacak aşkın a’sından...

beni sorma ben kirlenmedim ki temizleyeyim...
ben aşka aşıktım, aşkla yıkandım...

SİBEL
SARDUNYAM