ŞAİR CEMAL YAZSA DA



Ne dert anlar insanı, ne insan derdi

Yok mudur çaresi, dermanı bilinmez



Kalp yanar tutuşur aşk-ı sevda içün

Yok mudur söndürebilen suyu bilinmez



Zaman gergef işler, bazende sayar yerinde

Yok mudur zamanı hızlandıran bilinmez



Rüyalar korkutur,sevindiren görülmez

Yok mudur korkmayan rüyadan bilnmez



Kifayetsiz cümleler, başını almış gidiyor

Yok mudur süslendiren, Kafiyesi bilinmez



Süpürdü bu hayat eski güzel anıları

Yok mudur tazelendiren, yenileyen bilinmez



Sanki sema kapkara, güneş ortalıkta görünmez

Yok mudur güneşi gören, varlığı bilinmez



Denizlerin rengi solmuş, dalgası kökten durmuş

Yok mudur maviliği gören, dalgasız bilinmez



Dudaklar mühürlenmiş,eller kelepçeli

Yok mudur şarkı söyleyen, şiir yazan bilinmez



Ufukta yarınlar var, ufuk sisli ve tozlu

Yok mudur yarını gören, dünden kurtulan bilinmez



Zehr-i hayat gibi yaşamayı bilmeyene

Yok mudur yaşayabilen, mutlu olan bilinmez



Parçalanmış duygular, sözlenmiş yalanla

Yok mudur doğru söyleyen, gerçekler bilinmez



Eskimiş sevmeler, taş olmuş yürekler

Yok mudur adam gibi seven, ömrünü veren bilinmez



Çatlamış yollar, yürümeye derman yok

Yok mudur dermanı olan, adım atan bilinmez



Daha sonu gelmeden, yaşayan ölü olmuş insan

Yok mudur ölmeyen, ezelden bilinmez



Düzeni bozulmuş dünyanın, masumiyeti nerede

Yok mudur akıl veren, gölgeler görülmez



Şair Cemal yazsada yaşam hep böyle gider

Yok mu yaşamı yaşatacak, can- ı gönülden bilinmez…





CEMAL ULU