Gel seninle biraz, sohbet edelim!
Böyle suskun durma, MEHMET efendi.
Gelini torunları, sokağa attın
Yüzün kızarmaz mı, MEHMET efendi?

İnsanlık bu mudur, yuvayı bozmak?
Kaldırıp şapkayı, sallanıp gezmek
Yakışmaz ârife, karınca ezmek
Gururla oynanmaz, MEHMET efendi.

Köle mi almıştın, ücret mi verdin?
Bir mâsum gelini, yerdikçe yerdin
Açıkca söylede , bileyim derdin
Bu kadar horlanmaz, MEHMET efendi.

Bilmiyorsan biraz, dinle sözümü,
Kızın bile çekmez , senin naz’ını
Unut artık, torunların yüzünü
Soyadın silindi, MEHMET efendi.

Bir olsun insanın, sözüyle, özü
Erkeklik bu muydu, unuttun sözü?
Sonra kendin, hazırladın valizi
Ne de çabuk bozdun, MEHMET efendi.

Bir bak etrafına, var mı bir eşin?
Yokmu bir tek olsun, dostun/kardeşin
Ölmesin yaşasın, sevğili eşin
Namusdur atılmaz, MEHMET efendi.

Riyayla,haramla, bir evin oldu
Sandın dünya malı, hep senin oldu
Şimdi baykuş bile, iğrenir oldu,
Çatına konmuyor, MEHMET efendi...

17.04.2013
Leylâ yıldırım
Küçükesat/Ankara