Can dostuma
Bilmiyorum neden ama can dostum
Hüzünlerim katmer katmer bu gün
Dolaşıyorum evin içinde elimde kahve fincanı
Ne sokağa çıkmak istiyorum ne de evde durmak
Anılar beynimin içinde dans ediyor

Hatırlı yor musun can dostum
Ne güzel günlere imza atmıştık biz
Her hafta sonu toplanırdık
Dokuz kadın dokuz çocuk bir arada
Dokuz çorba kasesi tarhana çorbası
Az mı koşturduk çocukların peşinden
Yedirir dik çocuklara tarhana çorbalarını değil mi
Yere dökülen çorbaları hiç kafaya takmaz dık
Biz hepimiz birbirimizi bilirdik

O anların sesleri sanki dün gibi kulağımda

Özlüyorum ben o zamanları hem de çok
Hatta yaptığımız dedikoduları bile özlüyorum

Şimdi yaşlandığımız dan zannederim
Hiçbir şey eskisi gibi tat vermiyor insana
Acılar bile acıtmıyor artık eskisi gibi yüreğimizi
Çok büyük hayal kırıkları da yaşamıyoruz artık
Yıllar bizleri eskitirken duygularımızı da köreltmiş

Biliyorum can dostum biliyorum
Senin başında duman duman dertler
Benim boynumda kolye gibi taşıdığım kederler
İkimizin üzerinde de yılların yorgunluğu
Ve bedende eskiyen yürekler

Özledim seni can dostum
Çay koydum ocağa hemen çık gel
Dokunmaya çalışalım o zamanlara
Hadi çabuk gel