Neye yarar cânansız can. ayrı düşmüş sevdiğinden
Hazan vurmuş sevdâm yanık, bir haber yok geldiğinden.
Seni ister, seni bekler, medet ummaz başka şeyden
Hicazkârdan bir taksimdir şimdi gönlüm, dertli ney’den...

Gül ki gönlüm gülüşünde bulsun taze umutları,
Gül de dağıt, ufkumdaki şu kapkara bulutları.
Bir şarkısın yüreğimde, güftesinde, bestesinde
Kanatları kırık bir kuş, seni dinler kafesinde...

Sabah-akşam seni düşler, seni söyler, seni dinler,
Gelmezsin âh, gece- gündüz hasretinle seni inler.
O sensizken, yalnız bir hiç,sen canısın, cânânısın
Kafesi boş bırakırken, sesinde son figânısın.

Güz vurgunu bahçemdeki açıveren gülümsün sen,
Gelişinle hayatımdın, gidişinle ölümsün sen.
Bir perîşan haldeyim ki, gönül harap, yürek yorgun
Ümidim yok, beni benden alıp gitti bu son vurgun...

Ünal Beşkese