Yağmur damlaları vururken cama
Hayalin geldi soğuk odama sensiz
Seni, senle yaşamak istiyorum, hayalinle değil
Gerçi hayallerimde cansız ve soğuk
Hayallerimde bile seni yaşayamıyorum
Gerçek olan nedir? Sen misin? Yaşam mı? Hayal mi?
Hayallerinle yaşamak için direnen ben,
Sensizliğim gerçeği ile yok olan benim
Ve sen nerdesin hangi bahardasın?
Hangi mevsimdesin de ömrümde baharlar ve mevsimler gelmiyor,
Sen gelmiyorsun.
Bendeki Kalbin camdan mı yapılmış,
Rüzgâr her estiğinde yere düşerek paramparça oluyor,
Bana neden bu kırık paramparça olmuş kırıklar kalıyor sensiz.
Hayal, imkânsıza ulaşılmazımı istemek midir ki, sana ulaşamıyorum?
Neden imkânsızsın? Taş kalplisin?
Çöller altında kalan mısın, göller altında boğulan mısın?
Seni bulamıyorum.
Gerçekleşmesini istenilen, sonu gelmeyen özgürlük değimlidir hayal?
Ama sen yoksun, prangalara bağlanmışım yalnızlığın küf kokan odasında, sensizim.
İşte kapatıyorum gözlerimi sen varsın, açıyorum gözlerimi sen yoksun
Sen hayalimde yaşattığım bir düş müsün?
Bugün varsın, öyleyse yarın yoksan ben, ben, ben,
Yoklukta varlığını bulamaz mıyım?
Seni seninle yaşayamaz mıyım bir dakika, bir an?
Oh bugünde yaşamak varmış diyemez miyim seninle?
Öyleyse yaşam ve hayalimdeki sevgili, yalansın ve yoksun.
Ben yok olmayana, yalan olmayana, hayal olmayana gerçek sevene,
Ve sevilmeye koşuyorum.
Beni bekliyor, ben Rabbime gidiyorum.
Dünya ve her şey sizin olsun,
Ben Rabbime gidiyorum.
Yoklukta varlığı bulunan, yaşamda hayat olan,
Sevgi ile kucaklayan gerçek olan Rabbime gidiyorum.
MEHMET ALUÇ.