hayrettin taylan




yüklemsiz damlaların sensiz öznesiyim
özüm yetmez d’okunulmamış deryalar cümlesine
cemi cümle çoşularında
saklı yarınlarına baki kılan sevginin kabarcık tanesiyim
ıslanmayı tarayan kurumuş hayallerden arındım

Çizdiğim sınırların sonunda kendimi göremedim
Neşteri yoktu sensizliğimin kesifliğinde
Kesildiğim demlerin sonu sendin

Yitirilişleri gün yüzü yapan alışılmışlığım ayna diliyim
Seni gördüğüm/ buluş diyaframında
Hücrelerime hicret eden huzurun sakilik ismiyim

Gözyaşı kalelerini aşıp gelemiyordum güleç mevsimlerine
Vicdanımın bağlarında yetişen yıllanmış ömürler varken
Başka güzelin iklimine örtüşüm sevda olamazdım

Gizil seviler filizlenirken bağrımın sonsuz sarayında

Şulenin esiriyim, küllerine kadar aşka vakilik için
Manalara soyunuk mısralar mecazında
Yeni anlamlara ezca olan yaşanırlık teşbihiyim
Tenasüpler bağrışır dilsiz bakışında, kalışında

meczup yanılgılar sahilindeydi karışık düş
kıyısız , sözsüz, ilimsiz bedene özetlenemezdi huzur

yıkanmış nefsin denizinde kirlenir uzaklığın
İzdihamı artan senli gelişlerin sıcağında tüllenir gecem


tahammülün atlasında renge aşk olan razılık diliyim

aşkın bir ‘e ayrıldığı yardeyim
ikiliklerin kuyruğu dolandığı kuyruklu yıldız uzağındayım
çarpılacak tek şey var o da yüreklerimiz

soylarına kadar soyunmuş hasretlerin meclisindeyiz
sakiliğin hoşluğunu yazdırıyor boşluğuma
aynı düşlerin mesajı oluyor ruhunun masajı
temiz cümlelere sardığım sevdanın sonundasın
öznemi vurgulayan güleç anlar gibi….
Sen gibi bir dünya durulanıyor sevda sularımda
Artık ben de azizim , el bilsin gayrı…