Gel otur sevdiğim şöyle yanıma
Burdan uzaklara çekip gidelim
Bu hasretlik yetti gayri canıma
Burdan uzaklara çekip gidelim

Varını yoğunu savurup yele
Varmısın cananım düşmeye dile
Sevda denen akan şu azgın selle
Burdan uzaklara çekip gidelim

Arı gibi çiçek çiçek dolaşma
Sevda illetine yad’la bulaşma
Bensiz Deryalara akıp ulaşma
Burdan uzaklara çekip gidelim

Menekşeyle Nergiz kokusun saçar
Her canlı şevk ile yuvaya koşar
Seven sevdiğine kolunu açar
Burdan uzaklara çekip gidelim

Sensiz geçen günüm zehirden acı
Bu can bu bedene veriyor sancı
Çaresiz derdimin sensin ilâcı
Burdan uzaklara çekip gidelim

Salmışım sevdana bu garib başı
Döktürdün gözümden bunca yıl yaşı
Değirmen döndürür gözümün yaşı
Burdan uzaklara çekip gidelim

Der DURAK’ım artık açılsın gülüm
Başın kollarımda yataym gülüm
Sana kavuşmadan gelmesin ölüm
Burdan uzaklara çekip gidelim

Durak YİĞİT ((BATU_41))
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ

Sevgiye neşeye kucak açalım
Menekşe gül gibi koku saçalım
Durmayalım burda haydi kaçalım
Burdan uzaklara çekip gidelim