Nasıl bir ilkbaharsa dönmedin


Sislerin gözyaşlarımla alay edercesine
Yalnızlığıma çöküp gerdanımı ıslatan bir geceye
Hayalinle raks eden bu rüyanın faili meçhul cinayeti
Tanık olan kadehlerin
Geceden kalmış dudak tortusunda ki kimsesiziyim




Her korkunun birer fidan olup zihnimde
Bıraktığın acımasızca gübrelenen geçmişimi
Tarayıp adeta korku furyasına dalıp her birini
Kazıyan düşlerimi kemiren yıllanmış bir ağaç oldun




İşte o ağacın ensturmanı elindeyken
Saçlarını birer birer döken içindeki karanlığın
Melodisini sokaklarda koşturan kimsesiz bir maviliğin
Bulanık sevdasında sanat diye aşkı öldüren varlığın
Pişmanısın
Gecelerini sabaha bağladığın ezan sesinde korkak




Hoş kalamayacak kadar çok şeyin yaşandığı
Mümkünatı olmayan aldanışların getirdiği mutsuzluk denizinin
Her bir baharda yeniden kalbe dolan aşk diye tutuşan dillerin
Gözlerdeki perdelenmiş oyunu olup sonbarda can verecek kadar
Ömür biçilen sevdaların kıvranışı sızlanışı boşverişi bu şiirliğin


Tanımadık kaldırımların sarhoş efendisi yürek yorgun düştü oyunlarınla, gidiyorsun ve bana mümkünse kendine iyi bak der gibi bakıyorsun mümkün sensiz de mutluluk mümkün iyi ki yoksun....