6
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
2309
Okunma
Biliyorum ki her insanın hayatında yer almıştır papatyalar...Kimimiz fallar açtık ’’seviyor sevmiyor’’diye .Bazen sevmiyor çıkardı üzülürdük.Seviyor çıkıca nedense sevinirdi düşünmezdik papatya seviniyor mu acaba mutlu mu oysa ağladığını düşünmezdik çiğ damlası düşmüş üzerine der avunurdu halbuki ağlıyordu papatyalar...ağlıyordu Papatya... Saygılar Filiz Aktaş...
Papatyaları hep çok sevdim.
çocukluğumda taç yapar saçlarıma takardım.
boynuma onlardan ne güzel kolye olurdu
nedense kendimi bir peri kızı sanıyordum.
çocuk düşlerimde,her biri
harika bir mücevherdi
hiç pahallı değillerdi,
Çünkü her yerde biterdi
en olmadık yerlerde büyürlerdi
vakti gelince açarlardı
misler gibi kokardı
sanki rüzgara direnirdi
Nazlı görünüşü yanında çok cesur
bi o kadar sadık
vazgeçilmez sevgiliydi Papatya.
bazen ne çok üzülürdüm onlara
düşünürdüm, sanki ağlıyorlardı
gizliden gizliye.
Islanmış yapraklarına çiğ düştü sanılırdı,
bense biliyordum ki ağlıyordu Papatyalar.
çünkü yüreksizlerin ellerinde
can çekişiyor,soluyordu ağlıyordu Papatya.
09 Nisan 2013
00:00
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz