Unutmadım hala bir çocuğum
öylesine masum ki düşlediklerim
sadece biraz umut biraz neşe
pembe pamuk şekeri tadında

kırları arşınlamak öylece delice
sınırları aşmak kuşlar gibi özgürce
bulutlara değen ağaç dallarına
salıncaklar kurmak belki çocukluk

dev boy aynalarıyla oynamaktı
saatleri hiç düşünmeden ben
gitmezdi öteye hiç, hayallerden
bir demet almaktı belki çocukluk

çamurun kokusu hala üzerimde
kurbağaların çığlıkları kulaklarımda
bir nefes sıhhat gibi rüzgar çığlık...
boğazımda ıslıktı belki çocukluk

kin gütmeyen gözyaşlarım-dı ağıt
rüzgarların ellerinde saçlarım kağıt
gökyüzünde süzülen uçurtmalara
bel bağlamaktı belki çocukluk.

başak tarlarına girip saklanmak
papatyalar, gelincikler toplamak
lastik top ile oynamak,ip atlamak
ağlarken gülmek belki çocukluk


1 Nisan 2013
01:07:50

Filiz Aktaş