doğumundan ölümüne akarken
diyorum
derinliklerde unutulmuş af
belleğimden yavaş yavaş gerilir
kaderine doğru, su altından, havadan
sabun köpüğünden kaygan
bedenimi yüzüme yansıtan

çıkıyorum hayatımdan doruktayken
aynı özlemle, aynı adam
güneşe biraz, biraz daha yaklaşıp
dokunabilmek için, daha yücelere
hain külüme
soğuk ve donmuş yüzüne

yeryüzündeyim, tenimin içinde
belki bir rüya, karanlığın gizeminde duran
batmış bir geminin malı belki
çiçeği karanlığın
denizinden sökülmüş
veya engin yükselişi
sonsuz bir savaş sonrası, ama sakin
veya biri balık yorgunluğunda
uyurgezer, belki yaralarını saran

bir denizden gelmiştim
rüyalardan değil
bilinmeyen hayatın derinliğinden
ve kendini hep yenileyen
bir kez daha gelmiştim ben
ayak izlerim aynı
kumda gölgem
aynı yalnızlık, sessizlik aynı

bir denizden mi gelmiştim ben
bir hayalimden mi
kanımın derinliklerinde yavaş yavaş tutuşan
gizemli güvensizliğimden mi
tam ortasında yani, yaşamın
su uzunluğunda aşağı bakan
diyorum
doğumundan ölümüne yay gibi