Bir köşeden izlediğim küçük pencerem
Tek ışık kaynağım tek nefesim
Gözlerim baktıkça büyüyor sana
Dalıp gidiyorum uzak diyarlara
Rüzgar giriyor içeriye usulca
Kuş seslerinden bir demet şarkı fısıldıyor kulağıma
Birden yaz aylarında çınar altındaki uykum geliyor aklıma
Kısa bir hülyaya kapanıyor gözlerim
Belki ulaşırım diyerek sana
Her şeye o küçücük pencere oluyor sebep
Birde içeri giren nazik rüzgar
Aniden sen oluyorsun pencerem
Işığı gözlerini anımsatıyor
Kuş cıvıltıları sesini
Yüzüme çalıyor rüzgar pamuksu ellerini
Yüreğime serinlik vuruyor ilk defa
Bir yudum su içiyorum
Kevser misali ellerinden
Huzur buluyor bedenim
Tüm yükünü toprağa boşaltmış bulutlarsacına
Birden kapatıyorsun gözlerini
Sesin boğuyor, uzaklaşıyor kulağımdan
Rüzgar koparıp atıyor yanağımdan ellerini
İçtiğim su kezzap oluyor, yakıyor sinemi
Açılıyor gözlerim
Doğruluyorum hafifçe
Ne gözlerin var ne ellerin
Tek bulduğum
Bomboş odam ve bir küçük pencerem
Bir de sana olan özlemim.