44
Yorum
55
Beğeni
5,0
Puan
3959
Okunma

Bir dünyam vardı
cennet diyebileceğim tek firdevsim.
Kendimce adem, kendimce havva idim..
Öyle bir kokusu vardı ki,
sarıp sarmalayan, canımdayken bile
hasret kokan bir gün kaybedersem diye korkan
yüreğimin masum atışları cennetimin dışına taşardı..
Benide atarlarmı?
ademi havvayı cennetten atıldıkları gibi,
oysa hiç günahım yoktu ki,
Bir gece bir el uzandı dünyama
ilk defa ayrılığın acısını ağlamanın sancısını yaşattılar..
Küçücük kalbim
korkudan yırtılırcasına çarpıyordu.
Atılıyordum işte cennetimden,
suçum neydi hiç bilmeden çığlıklarım gecenin
karanlığını yırtıyordu. Uğultular arasında bir ses
fısıldadı kulağıma, hoşgeldin dünyama bebeğim..
Bu cennetimin sesiydi,
onun kokusuydu. Annemdi
Ağlayan gözlerim,
şimdi mutluluk yaşları döküyordu
şefkatli sıcacık elleriyle göğsüne bastırdı
helalliğinden yudum yudum içirdi..
Annem,
cennet kokulum gül benizli yarenim
ilk ayrılığı ilk kovuşmayı sende tattım
ağlamayı gülmeyi hep ilkleri sende yaşadım.
Hakkını helal et yavruna, senin sevginden
üstün sandığı sevdalara daldığı için
incilerim dediğin gözyaşlarını akıttığı için
helal et hakkını helal et..
16.01.2012
5.0
100% (68)