4
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1422
Okunma
orda bir köy var dı uzakta
ben çocuktum
salıncaklar kurardık gökyüzüne sarmaşıklarla
sıcak ekmek kokardı bakışlarımız
pembe pabuçlarımızla dünyayı dolaşırız sanırdık
neticede bir avuç içi kadardı ya dünya..
güneş saçlarımıza düşer
rüzgar kıyamazdı esmeye
kekik kokulu sularla karşılardık baharı..
en çok acıyı dizlerimizdeki kadar bilirdik
o vakitlerde
biz düşerdik annemiz öpünce geçerdi..
şimdi yine bir köy var orda..uzakta..
ama ne gökyüzüne kurduğumuz salıncak sağlam
nede kekikler eskisi gibi kokuyor..
saçlarımıza asılı kalmış hüzünler var..
gözlerimizde yağmur kokusu..
annemizin öpmesiyle geçmeyecek kadarda derin artık yaralar..
5.0
100% (4)
Cevap Yaz