Dertle figan edip kara yas bağlan
Düşün insanoğlu boştur uğraşın
Kul doğarken gülen ölünce ağlan
Nedir insanoğlu bu gönül yasın

Garip misin hep sılayı anarsın
Kuş misali daldan dala konarsın
Kavrulmuş köz gibi içten yanarsın
Yok mu dert dökecek bir tek sırdaşın

Neden böyle yaslı yaslı gezersin
Ela gözlerinden yaşlar süzersin
Melul mah sun bakar bağrım ezersin
Yüce dağlar gibi dumanlı başım

Adını anmaz mı hısım akraban
Ayrılmaz canandan seven bir canan
Mevla ya erişmek değimli çaban
Yok mu insanoğlu kavim kardeşin

Ölüm var diye mi matemi tutan
Kim vefa gördük ü fani dünyadan
Kara toprak oldu bak anan atan
sense madde için niçin uğraşın

Yükselinin hallerine gülersin
Rızık için toprağı beller elersin
Boşa geçti bunca ömür neylersin
Nefisin için kara yelle savaşın
Osman YÜKSEL