3
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1151
Okunma
Ren´e bir sandık düştü
durakladım
ayaklarım yoktu…
gördüler ki
sandal indi uçurumdan
dudaklarda sıkışan bu ses nerden
feryat gökyüzünde
nefesim yutkunan tenimde
üzülme daha yaşıyorum…
firar yok
mecburi son görev
musallat taşının çirkinliği
bir mevsim ötede…
benliğin yitimi
evrenin güç duruşu
aritmiyor çamur akan nehri
mora bakıyor sonbahar
bu sefer kekremsi…
her yolcuya bir sebebiyet
dilden dile dolaşır
insan Tanrının bireyselleşmiş halidir
sen ağlama…
benim sonsuzluğumda zaten
kalemimi gölge yapıp
yükseklerde uçmak var
yaşamak var
sen üzülme
daha ölmedim…
F.Temel
1-04-2013
5.0
100% (6)
Cevap Yaz