Atar damarımda evvelim safkan
Çaresiz dertlerden yılmadım daha
Büyük yeminime şahittir rahman
Aciz kullarından olmadım daha

İçim kan ağlarken yüzüm güldürdüm
Dik tutup başımı düşman öldürdüm
Feleğe derdimi gizli bildirdim
Hayattan nasibim almadım daha

Dilimin elçisi dedim kaleme
Gücü yetmez önüme geçse ulema
Dost riyakâr olup çıksa yoluma
Bir kuru selamı silmedim daha

Tutuşturdum aşkı boran gözlerde
Sakladım elemi sahte yüzlerde
Birde vefaları verip sözlerde
Vurup arkasından bölmedim daha

Umuda tutunan meçhûl adımda
Boynu bükük mazlum koymam ardımda
Pişmanlık kamburum olsa sırtımda
Bir lokma kul hakkı çalmadım daha

Destanlar yazarken gönül sızımı
Dehlizlere gömüp siler izimi
Vahlarla doldurup alın yazımı
Saçlarımı tel, tel yolmadım daha

Yangın bakışlarda aşkın yasası
Çıplak ruhumdadır tenin kıssa’sı
Söylenecek uzun sözün kısası
Ben de Azime’ysem ölmedim daha