Yar.! sen bir damla-i katrece sevki,
Çektirdiklerinden felek utansın.
Kısmetinde varmış ilk bağda açmak,
Bağ nazar ederse bağban utansın.!

Nazar etmez inan bahçıvan gül’e,
Çileyen bahçıvan dönmüş bülbüle.
Bir ömür çilemiş hep feryad ile,
Küsüm derse feryat figan utansın.!

Gel gönlümde açki utansın bahar,
Kokun onda yokki bir cennette var.
Yardan gayrısına gözüm kör bakar,
Sen yokken bakmışsa gözler utansın.!

Şek ve şüphem yoktur hiç gözlerimden,
Gül sevdası iman lütfu keremden.
Gayrısına yer yok yürek hanemden,
Yürek meyletmişse kelam utansın.!

Utanacak bir dert vermedi mevla,
Gül sevmişim ben beş vakit huşu’yla.
Her zorluktan çıktım anlım akı’yla,
Hak etmedi isem kader utansın.!

Sanma emeklerim geçmemiş hora,
Üstad Yunus gibi içimde ara.
Gül sevdası bende kırk yıllık yara,
Acz’e düşmüş ise Bülbül utansın.!

Kulak her kapının gıcırtısında,
Gözüm gökle yerin buluşmasında.
Kalmışım ummanın tam ortasında,
Yorulmuşsa elim kolum utansın.!

Umut güneşimin ışığı rengi,
O ışığın nur-u şua-dır dengi.
Aşk-ı sevda çeken tadar ahengi,
Zerre yüz ekşirse dilim utansın.!

TİRYAKİ razıdır katre-i aşk’a,
Bu nasıl iş deme düşme telaşa.
Bahçıvan bülbüle dönmemiş boşa,
Eksik yazdı ise kalem utansın.!

29 Mart 2013
00.39
İstanbul