Bu en büyük ahımdır sana SEV...
Elimi, yüzümü, gözümü... 
hatta en inciten sözümü
yürüyüşümü,
gülüşümü SEV...
beni, yanımdalığını
sesimi, nefesimi
beğenmediğim elbisemi bile SEV ...
başımın değdiği yastıktaki izi
kalbindeki heyecanın sesini
aşk düşkünü gözümün ferini
bana ait olan herşeyi SEV...
aynadaki aksimi
hüzünle çıldıran menevişlerimi
peşine düşen ayak seslerimi
şarkı söyleyip eğlenişimi
özledikçe sana seslenişimi
sev ey sevgisiz SEV ...
öyle sev ki
uykuların düşman olsun sana
bensiz aldığın her nefes ok olup batsın kanına
yanımdayken bile özle de
özlemek neymiş ben gibi anla
çın çın çınlasın yüreğinde sevgim
sevgisiz yaşayamaz ol
her an her saniye sevgimle dol
yokluğum en kötü kabusun olsun
sen kaçtıkça
bana dair sevginin en büyüğü seni bulsun
yokluğumla sancıdıkça canın
daha da çok SEV...
ey sevgisiz ahımdır sana
aklın fikrin hep vuslat planları kursun
sevdikçe beni ve kavuşamadıkça
ben gibi tenin hasretlere kurulsun
sesin kısılsın günün gece olsun
aynı ben gibi hisset
sevilmeden sevmek nasıl incitirmiş
yüreğin mengenelerde oldukça
daha çok daha çok SEV...
SEV sevdikçe kalabalıklarda yapayalnız. kal
yaslanacak ne bir ağacın olsun
ne de tutunacağın bir dal
bensizliği her gece gönülsüzce koynuna al
al da anla
sevgimsiz kaldıkça gülmek sana hayal
hayallerinin elinden kurtuldukça
gerçeğimi daha da çok SEV...
sevgini çok görüpte döndürdün ya beni garibe
ahımdır sana
SEV
sev de sen de ol biçare
ki işte o zaman bileceksin
aldın ya garibin ahını
çıkacak aheste aheste... aslı... 8.2.2011