5
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1241
Okunma

Bir nöbet vardiyası gece saat üçünde
Yüreğimi ısıtan yıldıza verdim selam
Uykusuzluk mu bastı uygun buldum ölçümde
Amacımken şairce yapmaktı birkaç kelam
Beni sorguya çekip fırlatınca meteor
Dedim garibanım dur halime bir bak da sor
Sana ulaşmak haddim değilken gel bağışla
Donmaktayım gecenin soğuk şark ayazında
Kuş canımla titrerken ölürüm kar yağışla
Sarıver beni n’olur kalbin gül beyazında
Kendimi senden farkı görmedim soydaşınım
Adem’den gelmedik mi bil senin kardaşınım
Sormaktasın nöbeti,nedir görevin aslı
Hangi ilde kalışım merak mı uyandırdı
Şair ruhlu insanım yüreğimse gül faslı
Yoksa gül uzattığım çakı mı dayandırdı
Rahatsız isen eğer yüzümün sakalından
Kestiririm bir jilet gönder gök bakkalından
Yurdun doğusundayım buz tutar ev saçağım
Bingöl insanı sıcak güle benzer yüreği
Hukuku iyi bilir,aşk bazında kaçağım
Bu yürek asi olmaz hakka çeker küreği
Varsın boynum kesilsin sevginin hatırına
Kanım solmaz renktedir gül tutar satırına
Yaşımı sorar isen bir yarım asırlığım
Ama hiç yaşamadım gülmeyi denemezken
Parlaklığınla kal da ben sana nazarlığım
Ruhumla yanındayım bedenen gelemezken
Sadece hayal benim mümkün değil kavuşmam
Yüreğimde sen varken infazınken duruşmam
M.Sıddık SOLMAZ
5.0
100% (4)