Bu günler erkendi sevgileriniz için,
Hep yarınlara ertelediniz,
Gün geldi belki de,
Yarınları da beğenmediniz.

Sevmek için hep sevilmeyi beklediniz,
Damlalar yetmedi size,
Sağanak yağışlarda,
Sırılsıklam olmayı dilediniz.

Sevgileri görmez oldunuz,
Yahut başınızı çevirmek zordu,
Sağınız ya da solunuzda değil de,
Gözünüzün değdiği yerde olsun istediniz.

Sevmekten daha önemli işleriniz oldu,
Ya da sizler öyle sandınız,
Belki zamanınız yetmedi de,
Çoğu zaman geç kaldınız.

Sevgileri gündüzlerde aradınız,
Gecelerde hep yok saydınız,
Oysa gündüz topraktaki çiçek,
Gece de oradaydı,yanıldınız.

Sevgileri güllere benzettinz,
Dikenleri ürkütmüş olmalı ki sizi,
Dokunmakta tereddüt ettiniz,
Ve böylece baharlara veda ettiniz.

Koşmanıza gerek yoktu aslında,
Adım atmanız yeterliydi sevgilere,
Onun için bile yorgundunuz da,
Sevgileri hep uzaklarda bıraktınız.

Saflığıyla bir çocuğun gözlerinde,
Güzelliğiyle bakışların gizeminde,
Ve her daim yüreklerdeydi de,
An geldi bunu yine kaçırdınız.

Dün için geç olsa da sevgilere,
Bu günden tutun ellerinden,
Ve bakın hayat nasıl sevgiyle dönüyor,
Nasıl sevgilerde yaşam anlamını buluyor.