Çayın her hâli masal peri dilinde büyü.
Buğusundaki ıtır tütsüler mekanları.
Öyle hafifler hayal sanki olur kuş tüyü.
Bestekârlar betimler çay içilen anları.


Efsaneler süzülür suya haz pınarından.
Buselik bir şarkıda çayın tadı nakarat.
Cam al olur demiyle sükut eder arından.
Ilgar olur düşlerde çay zamanı kula at.


Sararınca yapraklar bilin ki mevsim hazan.
Semaver ile demlik imecenin gülleri.
Dudağın kuruyunca bunları hayırla an.
Elmas tozu gibidir o dem közün külleri.


Ama hep hazan sürmez mevsim bahara erer.
Erguvan dallarında tazelenir gamzeler.
Bir görünmez gül misal suya efsane derer.
Çay kokusunu yayar etrafa yelpazeler.


Bu güzellik demleri yazılır satır satır.
Damakta hoş tat kalır çayın aromasından.
Kahveden geri kalmaz bu tattan sızan hatır.
Rize daha fettandır Batı’nın Roma’sından.
Ankara, 26.03.2013 İ.K