Saçlarıma kına yak anne,
Yak da gönder beni
O kutlu cepheye.
Kurban olayım ben İsmail’ce,
Namahrem değmesin yeter ki
O sevgili beldeye.
Saçlarıma kına yak anne
Gönder beni Çanakkale’ye…

Hani derdin ya bana
“Oğlum, hayat vatanla hayattır
Vatansız hayat memattır.”
İşte anne,
Vatanımın üstünde kara bulutlar
Bırak rüzgâr olayım kendimce,
Fırsat bu fırsattır…
Saçlarıma kına yak anne
Doğmadan güneş bu haneye
Gönder beni Çanakkale’ye…

Bak anne,
Her şey suskun, her şey sessiz
Hazan vurmuş dört mevsime
Dallar gülsüz, çiçeksiz
Kara gece söyledi anne
Semada matem varmış
Serada binlerce kefensiz…
Anne bak,
Gidiyor on beşlikler
Analara veda ede ede
Yürüyor kınalı kuzular
Koşuyorlar şehadete…
Haydi, sal beni çareye
Merhem yap beni bu yareye
Saçlarıma kına yak anne
Gönder beni Çanakkale’ye…

Dışarıda yağmur var anne
Her damlasında sanki bir şehit
İner bir meleğin kucağında
Der bana: “durma, sen de git”
Saçlarıma kına yak anne,
Vakti geldi artık
Bedir kervanına katılmanın
Çanakkale’ye kanat çırpıp
Kutlu bir destan yazmanın…
Anne, helal et hakkını
Gözyaşlarını sil
Oğlun bir kurbandır artık
Bunu öyle bil.

Saçlarıma kına yak anne,
Bir tutam al, sakla
Benden sana kalsın hatıra
Ben artık aşk korundayım
Özlemin en sonundayım
Saçlarıma kına yak anne
Sabaha, Çanakkale yolundayım…

BAY ELVEDA