Şimdi o da gitti...
Anlıyor musun abi,
Bir çiçek kopardılar yüreğimden
Pembe renkleri gözlerime düştü,
Şimdi ben de ağlıyorum abi…
Karanlığa gözyaşımı serdim o gittiğinde,
Ama hiç kimse anlamadı niye ağladığımı
Rüzgârları yumruğuma koydum,
Yine de dualarım hiç kabul olmadı…
Bir Dilek tuttum…
Gökyüzünde yağmurlar saklandı pembe bulutların ardına,
Çocuk dillerinden şiirler yazdım ona abi
Sonbaharlar bile karışamadı sessiz gözyaşlarıma
Şimdi gözlerim onundur artık ıslak ıslak...
Anlıyor musun?..
Onu şimdi çok özlüyorum be abi,
Ankara’nın sessiz çığlıklarından koşmak istiyorum ona,
Ona sarılıp...
Seviyorum diye bağırıp titretmek istiyorum kaldırımları
Çok mu şey istiyorum be abi?
Bunlara hiç hakkım yok mu?..
Masalların rüzgârlarına uzanıp,
Mutluluk peşimizden gelmez mi abi?
Bir Dilek tutsam,
Tozlu camları temizleyen rüzgârların sessizliğinden,
Yine de bana gelip “seni özledim” demez mi abi...
Demez biliyorum...
Bak! Kaldırımların arasında kayboldu gitti
Bir Dileğim vardı hani
Avuçlarıma düşen yağmurlarla boyayacaktık gökyüzünü...
Bir evimiz olacaktı abi,
Bir evimiz...
Onunla bir ömür boyu dalgaları yenecektik martılar misali...
Şimdi parmaklarım kırık,
ona şiir yazmaya çalışıyorum abi
Bir Dilek tutmak istiyorum abi...
Sadece bir Dilek istiyorum...
Onu sevmek bu kadar çok mu zor abi...
Arkamdan güneşi,
yıldızları,
denizleri sürüklerim ama,
O, hiçbir zaman olmayacak abi
Hiçbir zaman olmayacak...
Kırık gözyaşlarım bu şiirde saklıdır artık,
Kim okursa okusun,
Kim dinlerse dinlesin,
Ben hâlâ bu şiirde ağlıyor olacağım be abi...
Çünkü ben onu gerçekten seviyorum,
Çünkü ben artık çok yoruldum be abi...
Çok yoruldum...
Şimdi o da gitti...
Ağlıyor musun abi...
Anlıyor musun?..

16.07.2001/Pazartesi/SARAY
B.BİRİCİK