göç mevsimi geldiğinde leylekler gibi gitmelisin,
kanatlarında derin mavilikler
aldırma,
pencerene serçelerin titreyişini bıraktığına
bu şehre hiç bir vakit gülümseyerek güneş doğmaz,
üşürsün
gözlerimde yağmur taneleri ıslanır
ben buluta yaslanırım,
bulut bana yaslanır






baharı iyi tut avuçlarınla, düşmesin
ellerim susmuş benim
sizin oralarda gökkuşağı kaç renkten oluşur bilmem ama,
bizim buralarda kar taneleri burnundan solur






kokusunu bütün adamların bildiği saçlarına
üzgünüm,
gitme kal diyemem
zaten kimse aldırmaz ağız dolusu küfürlerime
dudağından dökülen ruj parçacıklarını,
farkımda bile olmayan kaldırımlar ıskalamaz
alışamadım bu şehrin sokak lambalarına
ay ışığının üstümü örttüğü günden beri,
ihanetin kozmik odasında gözlerin uyuklar








o zaman susalım mı ?
bilen bilir,
leylekler sıcağı sever,
ama serçeler asla göç etmez










uytun ............