1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1944
Okunma
balkonu asma ağacından bir evleri vardı,
her akşam aynı saatte
aynı yerde oturur,
sanki benim geçmemi beklerdi.
kimseye çaktırmadan bakardım ona !
gülerdi içten,içten
el dudak işareti yapardı hafiften..
bir gün !
defalarca geçtim
asma balkonlu o evin önünden,
ne gezer !
bir türlü çıkmadı
güzeller güzeli şahizer
meğer bir ben değilmişim
evinin önünden her geçişimde,
el sallanıp
dudaklarından öpülen.
(kocaya kaçmış)
5.0
100% (2)
