Bir hasret var bende
Cümlelere sığmayan, acıyla anlatılabilen bir hasret.
Gündüzleri yalnız bırakmıyor hayat mücadelesi
Akşam oluyor, ve bana bir tek ben kalıyorum
Gözlerimi yumuyorum, üç kere ismini tekrarlıyorum ve
Hayalin gelip giriyor odamdan içeri
Sımsıkı sarılıyorum ona
Sıkıntılarımı, yokluğunu anlatıyorum
Ve her akşam daha bir farklı anlatıyorum
Ama her akşam söze, ’Bir hasret var bende’ diye başlıyorum.
Dizlerine uzanıp, gözlerinin içine bakarak,
Hiç bilmediğim şarkıları söylüyorum.
Hasret dolu bu rüyanın en tatlı yerinde
Hayalin de terkedip gidiyor beni.
O da senin gibi insafsız çıkıyor,
Ardına bile bakmadan çıkıp gidiyor.
Sonra hasretin doluyor yüreğime
O an, içimi yakan aşkınla ruhum sarsılıyor
Gururum ve onurum benle dalga geçerken, ben
’Bir hasret var bende’ diyerek duymazdan geliyorum onları
Hasretine yenik düşünce, yalnızlık iniyor odama perde perde.
Bir umutla çıkıyorum pencereye, belki diyorum.
Bomboş sokakları izledikçe köreliyor umutlarım.
Yeniden yanaklarım ıslanıyor ayrılığın acısıyla.
Gözlerimden yaşlar akarken bir çığlıkta haykırıyorum;
Hala daha deli gibi seni sevdiğimi.
’Bir hasret var bende’ diye yazıyorum odamın duvarlarına
Her akşam aynı işkence tekrarlanıyor
Bak işte, yine akşam ve yine aynı terane
Yokluğunun acısı yüreğime bir hançer gibi saplandığı gecelerde
Böyle ediyorum sabahı.