Güneş bile bir başka doguyor
Daha sönük daha bir kızıl koyu
Sanırım eşlik ediyor gamlı duygularıma
Hüznün kasveti sarıyor yanlız dünyamı
Şuan bir gündogumu yine sensiz başlıyor
Bu kaçıncı gün ,kaçıncı unuttum sayısını
Bahtsızlıgım vurgun yemiş gibi çaresiz
Felçli muammelisi yapıyor sanki hayat bana
Seyrediyorum sessizce yüregim sancılı
Öksüz kalmış hatıralarım ağlıyor
Beyazı sararmış perdeli penceremden
Sigara dumanı sarmış efkarımdan
Donuk bakışlı gözlerim anlamsızca
Dargın sensiz bekleyişleri seyre dalıyor
Dimahım durmuş yaşamın anlamı bilinmiyor
Karmaşa yaşıyor benligim zaafım sen
Kaosta iç dünyam,bilinmez savaştayım ben
Beyin ölümüm gerçeklemiş bedenim tepki vermiyor
Zaman kavramı yitik anlamı bilinmiyor
Pus düşünce senle çıkılan uzun yollara
Soguk ayaz geceler karla buzlanınca
Gün sıcağı ısıtsa da dünyamı.. Çözülmüyor
Her yeni gündogumu tanıklığında
Merhaba diye seslenemiyorum
Vakitli vakitsiz uyanışlarımda sen olmayan rüyama
Alışamadıgım sensizlige aşina olmuş dünyam da
Ben kardelenim sana hala Hercai diyemiyorum