"Ben yalnızlığı çok iyi bilen fani, gülerim acılara ağlamam yani
Mazoşist veya sanma ki cani, zamana karşı yerinde sayan, basit bir saatim yüreğim gani.."

Gündüzün güneşi, kara sevdaya
Üşümemek için yorgan yaparım
Perdemin aksinde yıldıza, aya
Geceleri sarıp öyle yatarım

Sır küpü hanemde, lal olan dilim
Söz almış gözümden, hep gülmek için
Adresi belirsiz, serdiğim kilim
Her ilmek bir şehir, yolumdan geçin

Sanmayın halimi, bahtsız bedevi
Hayatlar geçiyor kazaya kalmaz
Kıymet bilenlerin, yürektir evi
Yağmurluk giyerse, gözyaşı olmaz

Her masalın acı, tatlısı vardır
Yaşamak isteyen tatlıyı seçer
Dünyanın çarkının dümeni yardır
Kendini koy veren, erkenden göçer

Ahvali görmeye, aynaya bakan
Kamburun üstüne, kamburlar koymaz
Allah’a isyanla, kendini yakan
Dünya nimetinden, hakkını almaz

İşte budur benim, fani dediğim
Dünyalık bedene, hüznü giyemem
Ağlamam gülerim yani dediğim
Göz yaşı bırakıp, veda edemem

Şiir ve yorum Mehmet Fikret ÜNALAN