Dök zülfünü, ben yanayım güzelim, hârlar içinde,
Sen goncalar aç sînende, pembe baharlar içinde.

Nice yâre meyletmişken kader güldü de yüzüme,
Felek seni nasîp etti âşıka yarlar içinde.

Kaynasın sevdân yürekte, gönül tütsün duman duman,
Gel, gül endâmın belirsin tüten buharlar içinde.

Can dayanmaz teşrîfine, hele şöyle süzül de gel,
İnce belden kıvrılarak hayrân nazarlar içinde.

Her âşığın yüreğinde sevdiği yüz nigâr olur,
Sen gibi bir sûret yoktur onca nigârlar içinde.

Sarsın da sevdân dört duvar, esîri olsun bu gönül,
Kalsın bir ömür boyunca hep o duvarlar içinde.

Bunca diyâr gezdim, gördüm; her biri irem bağınca
Sevdân gibi diyâr olmaz, bana diyarlar içinde.

Bakma güzelim âğyâre, gitme sakın yâd ellere,
Öksüz koyup şu gönlümü, hep âh-u zârlar içinde...

Ünal Beşkese


nigâr: resim,sanem
sûret; yüz,çehre-resim
ağyar: başkaları,yabancılar
âh-u zâr: yüreği yanarak ağlamak