FELEKLE GÜREŞTİM

Bir güreş tutalım dedim felekle;
Kaf Dağından yere indirdi beni...
On kere haykırdı – beş nara attı
Fersiz kandil gibi söndürdü beni...

Zor bela el attım görünce farkı,
Kar yağdı başıma çökünce korku,
Durgundur yanımda değirmen çarkı
Bir sağa bir sola döndürdü beni...

Gücümün zirvesi dayanmaz naza,
Pişmanlık kâr etmez – bakmadım söze,
Kuru alkışlarla geldikçe gaza
Fırlattı bir dağa kondurdu beni...

Yenilen doymazmış saymadım tuşu,
Ters yandan habersiz gelince işi,
Düşürdüm ayağa düşürdüm başı
Yaralar kor oldu yandırdı beni...

Pes etmek dokundu ara, şerefe,
Ne de olsa namım bir çöpten efe,
Yırtıldı kısbetim kaldırdım rafa
Gelince ilk yardım bindirdi beni...

Öğrendim ariflik bilmek kendini,
Bilirsen görürsün gerçek dengini,
Gaflete düşersen zordur yangını
Söndürüp derdimi dindirdi beni...

Halil GÜLEL
Düsseldorf / 19.11.2010
(Gönül Pınarından Damlalar)