Dışarıda çekilmez bir soğuk
Gri tonlarına çalıyor gökyüzü
Ve pencerelerde buğu nemli
Zihnimde sobanın kaynattığı suyun sesi
Bir de parmağımın adını karalayan hevesi

Soruyorum asmamıza konan güvercine ’’yârim nerede’’
Güvercin sanki beni tanıyormuş gibi
Uzun uzun bakıyor bakıyor ve susuyor

Soğukta onu terkeden eşini arıyor gibiydi
Ne yapsın garip, her derde benzemez ayrılık
Her canlının harcı değil işte
Sevenin değilde , acı verenin peşinden koşmak
Aşka sımsıkı tutunup bu cefayı çekmek

İçimi parçalıyor yalnızlık veremi
Ve üstünen katlanan yokluğunun kederi
Unutamıyorum gül yüzünü
İçimi titreten kara bakışlarını
Gülüşünü,gamzelerini,saçlarını
Hatalarınla, doğrularınla herşeyinle benimdin.
Uzun zamandır görmedim seni
Ama alıştım hasretine
Yokluğunda vefasız olamam, avuçlarım sevgimi
Kavuşmak mı, bir ihtimal, belki

Dargın değilim sana, olamamda zaten
Sadece kadere sitemim var, gerisi yalan
Yaşadıklarımdan sensin geriye kalan
Rabbim yaşatmasın sana tek bir gün içinde elem
Eşini kaybeden güvercin gibi, bu son acı, bu son matem.

ELVEDA...


MEHMET TEKİŞ