Vay be Efe Musa fırtınan durmuş
Yürüyemez olmuş şu Efe Musa.
Hak iç hali dışa eksiksiz vurmuş
Doğrulamaz olmuş bu Efe Musa.

Daha dündü handa asıp, kestiğin
Kulakta hatıra kaldı estiğin
Taşlar ezilirdi yolda bastığın
Haylayamaz olmuş ey Efe Musa.

Kumarda zar sana uygun düşerdi
Fırsat bulsa hasmın kuyu eşerdi
Musa’m bilmedin mi insan beşerdi?
Dikelemez olmuş bey Efe Musa.

Sesini duyan kuş hemen konardı
Seven, sevmeyenler adın anardı
Seni tanıyanlar ölmez sanardı
Yakalamaz olmuş o Efe Musa.

Azrail çekinir gelmez sanırdın
Çevrende olanı iyi tanırdın
Yağa, bala zevkle ekmek banardın
Dizleyemez olmuş o Efe Musa.

Belki daha iyi günler görelim
Bir damla pislikten geldik erelim
Hak divanına dik başla varalım
Söyleyemez olmuş bu Efe Musa.

Bir varmış bir yokmuş masalı hayat
Yeter ki mutlu ol, ekmeğin bayat
Dursunî yetmiyor sendeki soyat
Anlayamaz olmuş şu Efe Musa.

– 30/07/2007