Yine yetişemedim minibüse.
Oysa el de etmiştim durması için.
Bastı gaza , geçip gitti.
Beni bekleyecek kadar zamanı yoktu besbelli
Zaten yolcusu da bir hayli çoktu besbelli.


Bekledim on dakika kadar daha.
Gecikmekteydim işime.
Yine fırça yiyecektim patrondan besbelli.
Geldi bir minibüs daha.
Tam basamağa adımımı koymuştum ki,
O da gazladı;yere yapıştım.
‘’Abi özür’’ Dedi şoför, çekip giderken.
Ziyadesiyle yılışıktı besbelli.
Böyle manzaralara alışıktı besbelli.


Üçüncü minibüsü bekledim.
Geldi salkım saçak.
Yolcuların yarısı içeride, yarısı dışarıda.
Hani ayıp olmasa üste de alacaktı beş-on kişi.
Millet öylesine sıkışmış, öylesine senli benli,
Kız giren dul çıkacak...O denli.
Ona da binemeyecektim besbelli.
Bir köşeye sinemeyecektim besbelli.


Hele şükür sonunda geldi belediyenin arabası.
Daldı içine memuru, işçisi, ırgatı, marabası.
Millet ne de güzel zıp zıp zıplıyor.
Tek hamlede basamaklardan hopluyor.
Oysa bana o iki basamak bir zulüm.
Şoför diyor: ‘’ Haydi binsene gülüm’’
Ah be gülüm...O iki basamak benim için bir ölüm.
Girdi koluma genç bir bayan,
Dedi:’’Yardım edeyim. Sakatsın besbelli ‘’
Yaşlısın, yorgunsun, bî takastın besbelli’’


Bizim de arkamızdan sallanmadı ne mendil ne de bir kol.
Ufaktan ufaktan almaya başladık yol.
İnledim, sızladım, yakındım…
‘’Bir yer veren olur mu acep?’’ Diye bakındım.
Delikanlıların hepsi Ayşe, Fatma, Kamileydi besbelli.
Kalkamadıklarına göre hepsi de hamileydi besbelli.
Yolum kısaydı çok şükür.
Tam bizim okulun caddesine girmişti ki otobüs.
Baktım bir akülü tekerlekli sandalye.
İmrendim vallahi…’’Ulan adamdaki keyfe bak,
Açık havada, saatlerce vasıta bekleme derdi yok.
Sen inek gibi araba bekle,
Üstüne üstlük bir de böyle ayakta git bakalım.’’ Dedim


Lakin garibim bir türlü yaya kaldırımına çıkamıyordu.
Mecburen dalmıştı işlek trafiğin içine…
Korna çalanın, küfür edenin haddi hesabı yok.
Kalbimin tam orta yerine saplandı bir ok.
Çıkar mıydı hiç yola? Mutlaka vardı bir derdi.
Çarptı lüks bir araba.Onun da hikayesi sona erdi.
Demin imrenmiştim ya,
Şimdi içim acı büründü besbelli.
İnsanlık denen mefhum yerlerde süründü besbelli.


Binlerce, on binlerce , milyonlarca küfür gelmişken dilime.
Bir o kadar da vardı edebilecek kelime.
‘’Tövbe et Sami, dilini ısır, tükür.’’ Dedim.
‘’Ya Rab…Affeyle bu kulunu…Halime şükür.’’ dedim.