Kapatma pencereni üşüyorum sensiz dışarıda
Yokluğunu yüzüme bir tokat gibi çarpıp gitme
Gecemi aydınlatan dolunay gibi
Kopart beni yıldızlarından
Beni yalnızlığa üvey evlat bırakma
Yürüyemem, konuşamam sensiz sokaklarda
Emanet etme beni gözyaşlarıma
Utanırım, sensiz ağlayamam
Vuruldukça sensiz bu şehir
Dirilir bütün düşler zamansız
Kapatma pencereni üşüyorum sensiz dışarıda
Savurma yokluğunun ateşini
Küllenirim sana…
Hayalini gömdüm sularıma
Saf ve mavilere emanet
Yetim bir çocuk gibi sokak başlarında
Yalvaran gözlerle baktım gidişine
Yakasına yapışıp hayatın
Olur olmaz yerlerde
Ansızın ayak seslerinle uyanmak isterdim.
Kapatma pencereni üşüyorum sensiz dışarıda
Yüreğim bir kuş gibi
Açmaz oldu kanatlarını
Sesimde kırgınlık
Ellerim tutsak tenine
Gittin oysa
Ardına bile bakmadan usul usul…
Gölgeni bile aldın gözlerimin ışığından
Kapatma pencereni üşüyorum sensiz dışarıda
Yokluğun içimde dağ ateşi
Oysa bir seni,
Birde sigaramın dumanını çekmiştim içime
Ve sen sevgimi bir izmarit gibi
Son bir nefes daha çekmeden
Fırlattın, kaldırımın nankör yüzüne
Kapatma dedim pencereni üşüyorum sensiz dışarıda