Issız bakışların geçiyor aklımdan
Elimde bir lale soluk
Islak ıslak yağmur
Islak ıslak gözler
Kaldırımlarda bir sessiz bekleyiş
Her şey hezeyanla bakar
Hüzünle ağlar
Sanki onlarda bekler seni
Sanki onlara da düşmüş ayrılık ateşi
…
Bir kedi titrer ağaç dibinde
Aç susuz umudu bekler
Ve ben beklerim
Bu kadar üryan hissetmemiştim kendimi
Hırçın hayat rüzgârının karşısında
Bu kadar zebun
Bu kadar fakir…

Dalgalar ala bildiğince çarpıyor
İçimdeki tenha adada
Efkâr duman duman odamda
Yalnızlık iliklerimi üşütüyor
Nemli kirpiklerime düşüyor
Sıcak bir şebnem…

Bir bekleyiş sarıyor bedenimi
Islık ıslık ürperten fırtına
Boş, nahoş, sarhoş bir oda
Bir sıtma gibi titreyiş
Soluk soluk özlem
…
Mahpus voltası atarım odamda
Soluk ekranda bir film
Siyah beyaz, dalga dalga görüntü
Eskilerden dem vuruyor
Hayatım kadar garip
Dramatik…

Besteliyorum ben de hayat türkümü
Bir roman gibi günlüğüm
Nağme nağme satırlar
Ne garipmiş geçtiğim yollar
Bir dizi filmmiş meğer yıllar
Yabancı aktörler sahte figüranlar
Başrole soyunmuşum meğer
Meçhul senaryo
Ve ağır satırlar…

Issız bakışların geçer aklımdan
Gözümde yaprak yaprak hatıralar
Bir an kaybolur satırlar
Issız bakışlarına takılır gözler
Süzer duruşunu

Bir bilsen hislerim ne türküler söyler
Duygular konuşunca kesilir sözler…

Adem KALTAR- İstanbul-Florya 2007