Hayatın bitmeyen vaveylâsında
gönlüm.
Kulaklarımı sağır etmiş
gürültüm.
Kapıyı çalan kim,
güm… güm…
Duymadım,
gönüLde beklettim,
be seni Özüm..!

Ağladım.. üzüldüm,
Olmadı kimseye kem sözüm,
KırıLdı koLum kanadım.. güldüm,
Ağlarken de gülünürmüş, be gülüm.

Bugün seni düşündüm.
Hayalde gördüğüm, düşüm.
AcıLarda kayboLdu gülüşüm,
Uzakta varlığın.. Loş gönlüm.

Baharsız güzüm,
Karanlık gündüzüm.
Sen mi üfledin,
Aydınlıkta söndüm.

Meğer ne çok özlemişim,
Seni Özüm…
Bir kahve molası,
kendime döndüm.

AH iLe VAH DA GEÇMİŞ ÖMRÜM,
ÇOK BEKLEDİM.. GELMEDİN BE GÜLÜM,
NE ATEŞİM, NE KÖZÜM.. SAVRULDU KÜLÜM,
HAKK’A DÖNÜK ÖZÜM, BAHARLARA SÜRGÜN GÖNLÜM.

ÖLmeden öLdüm.. nefsime öğüdüm,
EksiLmesin gücüm.. dayan be gönLüm,
DağLardan daha ağır omuzLadığım yüküm,
Eğri oLmasın doğrum oLsada beL iki bükLüm.

SECDELERDE AĞARIR YÜZÜM,
GALÛ BELÂ’DA VERİLDİ SÖZÜM,
YAR İLE DÜĞÜN AŞK GİZLİ DÜĞÜM,
EZEL EBED SOLMASIN AÇAN GÜLÜM,
SUSUZ GÖL ÇÖLÜM, DÜNYA SÜRGÜNÜM.
iLhan eroL