17
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1563
Okunma
çocuklar vardı
gece gözlü
kaderleri deniz fenerine eş
sarılamadıkları kadar üşümüş
anneleri bir karış toprakta
camdan hayalleri kırılgan
minik avuçlarında bir tutam mavi
gökyüzünde
uçuramadıkları uçurtmaları
nefesleriyle ısıttıkları sokaktı evleri
utancımızdan gözlerimizde ağlayan yüzleri
onlar ağlardı
biz ıslanırdık
yüreğimizdeki kışlarda...
05/12/2007