Türk-İslam âlimleri serisi – 3

ZEYD BİN ZEYNELABİDİN
D. (H. 79) 698 – Ö. (H. 122) 740

Hazreti Hüseyin’in torunu denilmiş,
Zeynelabidin’in güzel evladı imiş,
Tabiinden olup fıkıh âlimi denir,
Künyesi de Ebü’l Hüseyin bilinmiş.

Haşimi ve Kureşi nisbesi var denir,
Halifenin askerlerince şehit edilir,
Cesedi Kufe’de başı Mısır’da denmiş,
Emeviler onu iki yere defnetmiştir.

İlmine babasından ders alıp başlamış,
Pek çok tabiinden de hadis derlemiş,
Devrin ünlü âlimlerine intisap eder,
İl il dolaşıp âlim sohbetine gidermiş.

Ashaptan bazılarını yakın tanıdı,
Fıkıh ve kıratta eşsiz bir insandı,
Onun çok etkili bir hitabeti varmış,
Dinleyenlerde ilmine hayran kalırdı.

Kıskanç insanlar onu hep öldürmek ister,
Halife aleyhine kışkırtmak isterler,
Sebep; “seyahatleri hep nedensiz” denmiş,
İlim için gittiğini göz ardı ederler.

“İlim için değil çevre edinir” denmiş,
“Gözü hilafette geçmek” diye bilinmiş,
Halife Medine dışına yasak koyar,
Zeyd bir fırsat bulup Kufe’ye gidivermiş.

Kufe’de bölücüler de halkı kışkırtmış,
Korkan halk Ehl-i Beyt’ten Zeyd’e biat etmiş,
Savaş hazırlıkları da başlayıverir,
Halifenin askerleri Kufe’yi kuşatmış.

Savaş alanında dört yüz kişi terk eder,
Zeyd, terk edenlere “Ve kad rafaduni” der,
“Beni terk ettiler” demek bunun anlamı,
Hıyanet edenlere de “Rafızı” derler.

Yanında kalanlara “Zeydi” denmiş,
Bu savaşta hazreti Zeyd şehit edilmiş,
Zeyd’in oğlu Yahya Horasan’a kaçmıştı,
Onun da sonu şehadetle neticelenmiş.

Zeyd, vaktini ilim yaymak için harcar,
Hayatta başka amacı beyhude sayar,
Fıkıh ilminde ilk kitap yazan Zeyd imiş,
Ondan fıkıh dersi almış pek çok âlim var.

Şair, Araştırmacı, Yazar: Abdullah Yaşar Erdoğan

İmam-ı A’zam Ebu Hanife Zeyd Bin Zeynelabidin için der ki: “Zamanında ondan daha büyük fıkıh âlimi, sorulara ondan daha seri cevap veren ve daha açık konuşan kimse görmedim…”