I -



Pulsuz mektup yollasam cümlelerin susması
Hasretlerin marazı, mendile kan kusması
Ey aşk denilen kahpe, bir kaldırım yosması
Sadakâtın rimeli yanağından dökülür
Gözlerimin elası gözlerinden sökülür




Yağmur yağar tutamam, ıslanırsam beni vur
Dert yükünce ihanet, boyun bükünce gurur
Bulutlar da nefesim mahşer yeridir, durur
Siyahın her tonunda hüznüm vardır, sanırım
Beni seven kadını saçlarından tanırım




Nefretim şaha kalkar, binip elem at’ına
Gömerim sensizliği yerin en alt katına
İntiharlar sürerim alnımın tam çatına
Haber ver Azrail’e güzel ölümler sunsun
Sen tetik parmağımda serseri bir kurşunsun



II -


uyku tutmaz geceyi,
gözlerimi yıldızların ayak ucunda kundakla
ve ay ışığından ninniler söyle bana
dudağında tebessüm incinmesin
pencerende kıpırdayan serçelerden alınca haberimi,
sana asya kokuşlu bozkırlardan,
çekik gözlü masallar anlatırım





paslı tabakamda bir sarımlık tütün gibi,
başım yine dumanlı
sararan parmaklarım da şizofren bir aşk,
gölgesinden tedirgin düşlerin koynuna sokulurum





beni seven kadını saçlarından tanır,
siyahın her tonuyla sevişir parmak uçlarım
her yağmur sonrası,
utangaç gözlerimle senin ıslak kokunu avuçlarım
duvağı açılmamış bu mevsim de,
sıkılgan cemrelere sevin
ve bir kaç asır daha bekle beni





hani demiştim ya,
yağmuru getiren adamım ben
bulutların asık suratına aldırma
hem şairler yalan da söylemez
omuzlarımı ağırlaştıran gözyaşlarını kimseye göstermeden ağla
hiç unutmadım,
sana mavilikler toplamalıyım uçsuz bucaksız denizlerden
martı küskünlüğüme eyvallahım olmadan





beni çok özleme,
aslında başını çevirsen köşe başında göreceksin
kimsesiz bir sokak lambasında titreyişimi
belki bir sarhoş narasında yalpalayarak düşmüşüm,
belki de sizin şehrin delileriyle bir tımarhanelik sohbetteyimdir








seni sevdiğimi asla söylemeyeceğim,
kapında ki izmaritleri dudak izimden tanıyıncaya kadar






--- aras ----