0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
876
Okunma
Işığımız Süzülüp Aksın Yeryüzüne ...
Gökten ışığımız,
Süzülüp aksın yeryüzüne.
İnsanlık doysun, sevgiye, barışa,
Kumrular gibi, aşka,
Muhabbete, hoşgörüye, insanlığa...
Gözlerimiz baksın,
Derinliğine yükselen,
Mavi gökyüzüne.
Yükseldikçe yükselsin, insanlık...
Özgür olsun.
Benliğimizde hapis olmuş ruhumuz.
Biraz sabredip, beklesin.
Sonra İsterse,
Çıksın bedenimden,
Uçsun, maviden türkuaza doğru.
Uçmaktan yorulunca,
Bana acı vermeden,
Kaybolmayıp dönsün.
Göğsümdeki sırlı kafesine.
Dönerken dünya güneşin,
Biz kalbimizin çevresinde,
Doysun kalbimiz sevgiye,
Aşka, muhabbete,
Dönsün ruhumuz,
Yüzünü güneşe.
Işığımız süzülüp aksın,
Parmaklarımızdan yeryüzüne.
Önce ruhumuz,
Sonra doysun!
İnsanlık...
Aşka, muhabbete, hoşgörüye,
Sevgiye…
05.03.2013 /05.03.2017
Cahit KARAÇ
