“Söylemişlerdi/
Her karanlık bir muma sığmaz,
Alev aydınlığında…”


Avuçlarımda ıslak pençeler
Söylerler senden şair olmaz diye
Çünkü ısmarlama armut değil
Bendekiler…


Biliyorum;
Görülmüyor,
Hiçe sayılıyor gelgitler
Oysa ne emekler biriktirdim
Soluğu çıkmasın diye ateş
Gölgeler uyanmasın diye
Peçe oldum düşlerinize…


Kırıldım!
Şöyle göz ucuyla bakan yüzlere
Ve çerez niyetine satılan sözlere


Al abla;
Evladiyelik bunlar
Konu komşuna dağıtırsın
Ya/da soba tutuşturursun
Hiç okunmasa da bu yürek


Oysa:
İç yangınlarıydı bunca çaba
Görünmez izlerin ırağında
Var oldum diyebilmekti
İki kelime tutuşturup
Anka misali küle
Savrulmaktı…


Tutmadı;
Soysuz bileylerde ömür
Çarka düşmüş divanelerde
Kara/dul bir örümceğe sövmek değil
Aşkı çarmıhlamak…


Aynasız günlerin
Süs ayarında gece
Yıldızlara söven evsiz
Ve çıplak ayazlarda şiir
Darma duman dallarında
Solungaçlı ağaçların
Titrek ve mağrur


Nefesim bitmez
Son sözlerimi üfleyin


Ben yine doğacağım
Güllerimden…